استقرار گاه های حوزه‌ي رودخانه‌ي كنجان چم
رودخانه‌ي كنجان چم از دامنه هاي غربي كوهستان كبيركوه سرچشمه گرفته، پس از عبور از دره هاي كوهستاني جنوب غربي شهرستان ايلام، وارد دشت گرمسيري گلان شده ودر دشت مهران به عنوان مرز طبيعي ايران و كشور عراق امتداد يافته و سپس از غرب شهر مرزي مهران از مرز خارج می‌شود.
وجود اين رودخانه در منطقه‌ي گرمسيري غرب ايران موجب شده تا در طول دوران استقرار، جايگاه، مأمن و پذيراي قشلاق نشينان باشد. استقرارهاي دائمي در دوران مختلف موجب رونق منطقه شده و آثاري از اين دوره برجاي مانده است كه به نظر می‌رسد استمرار و توالي استقرارهاي دراز مدت روستانشيني دشت شوشان و موسيان و در ارتباط با ساكنان شرق بين النهرين بوده باشد[1].
بررسی‌های باستان شناسي در دشت‌های حاشيه‌ي غربي فلات ايران به ویژه تلاش‌های فرانك هول در دشت دهلران و موسيان می‌تواند گامي مؤثر در اين زمينه باشد.
علاوه بر تپه هاي باستاني گُلان و چگا آهوان كه ذكر شد، آثار ديگري متعلق به دوران مختلف تاريخي در حواشي رودخانه به چشم می‌خورد. محوطه هاي گلان II ،پشت مله‌ي گلان، تپه‌ي قالوه، اميرآبادI ، اميرآبادII از مهم‌ترین آثار این منطقه می‌باشند.