شهر تاریخی شیروان ( سیروان )

      ویرانه های این شهر باستانی در روستای سراب کلان از توابع شهرستان شیروان و چرداول در محدوده‌ی استان ایلام واقع شده است.   شهر باستانی شیروان از شمال به روستای حسن گاوداری و مله ماران، از جنوب به کوه سیوان، از غرب به گردنه‌ی مله گون و از شرق به شهرک لومار و روستای عمارت محدود است.

     لستریخ نوشته است: «در باختر لر کوچک در مرز باختری عراق عرب دو ولایت ماسبذان و مهرجان قذق قرار دارد که مهم‌ترین آن‌ها سیروان و صیمره بوده و هنوز خرابه‌های آن دو شهر باقی است.( لستریخ، 1373: 218)

     راولینسون خرابه‌های سیروان (شیروان) را کامل‌ترین بازمانده‌ی یک شهر ساسانی به شمار آورده و نوشته است: «دیوار منازل عموماً عظیم و از سنگ و ملاط آهکی فوق العاده محکم که از کوه‌های مجاور آورده شد، ساخته شده‌اند. تمام منازل، زیرزمینی دارند که آن هم شامل اطاق‌های هلالی مانند است... در میان خرابه‌های سیروان بازمانده‌ی بنایی عظیم موسوم به قصر انوشیروان مشاهده می‌گردد». ( راولینسون ،1366: 56) بلادزی در فتوح البلدان گوید: «ابوموسی.... خود به ماسبذان شد. اهل آن با وی جنگی نکردند. اهل شیروان نیز به همان شروط صلح دینور، صلح خواستند و جزیه و خراج بپرداختند». ( بلادزی ،1363: 67)در مورد این شهر آمده است: «آبادی و خرابه‌های این شهر از گچ و سنگ و متعلق به دوره‌ی ساسانیان وعیناً نظیر دره شهر است.... شیروان شهری عجیب وحالیه خرابه‌هایی به جا مانده است». (کریمی، :127)

      مقدسی، ابن خرداد، ابن فقیه، ابودلف مسعر، یاقوت، اصطخری، ابن واضح و ابن الاثیر از جمله کسان دیگری هستندکه در مورد شیروان اظهار نظر کرده‌اند. پروفسور واندنبرگ و اورل استین ویرانه‌های شهر شیروان را مورد بررسی قرار داده‌اند.