بررسی های تاریخی و باستان شناسی نشان می دهد راه ها و معابر متعددی در ادوار تاریخی خصوصاً در دوران پارت و ساسانی شهرها و مراکز جمعیتی منطقه ي  غرب زاگرس را به هم ارتباط داده است .

آثاری چون : ویرا نه ی شهرهای سیروان و صیمره مراکز ایالات ماسبذان و مهرجان قذق در استان ایلام ، پل های متعدد باستانی بر روی رودخانه ي  سیمره ونيزاقلیم معتدل ، منابع آب ، رودخانه های متعدد ، پوشش گیاهی و جنگلی ، دشت های میانکوهی ، دره های زیبا و سرسبز ، مراتع مشجر  و همچنین وجود آثار متعدد از عهد باستان وجود راه های تاریخی در منطقه را تایید می نماید. در طول چند سال گذشته بخش عمده ای از مناطق غرب زاگرس مورد بررسی و شناسایی باستان شناسی قرار گرفته و آثار تاریخی و فرهنگی منطقه شناسایی و مستند سازی شده است . در جریان این فعالیت های پژوهشی در مورد راه ها و معابر باستانی نیز تلاش های صورت پذیرفته است . نگارنده حاصل مطالعات خود را در کتابی تحت عنوان راه ها و معابر باستانی غرب زاگرس در دوران پارت و ساسانی چاپ و منتشر نموده تا مدخلی برای پژوهش پژوهشگران باشد . بنابراین بررسی مکان های مورد مطالعه در جریان طرح های بررسی و شناسایی مورد توجه قرار گرفته است . براساس این مطالعات مهمترین راه ها و معابر منطقه که در ادوار باستان ارتباط دهنده شهرها و مکان های استقراری در محدوده ي غربی فلات ایران بوده است عبا رتند از:

1-راه های باستانی محدوده ي شهر صیمره « دره شهر فعلی » در ناحیه شرقی کبیر کوه ( کور )  به عنوان بخشی از مسیر جاده ی شاهی  یا شاهراه باستانی .

  2-راه های باستانی محدوده ي شهر باستانی سیروان « سراب کلان فعلی از توابع استان ايلام که احتمالا" یکی از شعبات جاده ی شاهی از این شهر امتدادداشته است..

3- راه هاي باستاني محدوده ی شهرستان قصر شيرين تا اسلام آباد غرب در استان كرمانشاه از طريق "طاق گرا "كه مسير باستاني جاده ی ابریشم محسوب مي گردد.

4- مسیر مواصلاتی شوش،دهلران،مهران وناحیه صالح آباد که احتمالا" جاده جنوبی شوش به شمال بین النهرین وسارد باشد.